ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΡΙΑΣ ΜΟΥ Μ.Σ.
Nach dem Tod mediner Mirbeterin M.S.
……………………II
Ἔπεσε ὁ στρατηγός μου
Ἔπεσε ὁ φαντάρος μου
Χάθηκε ὁ μαθητής μου
Χάθηκε ὁ δάσκαλός μου
Ἔφυγε ἡ νοσοκόμα μου
Ἔφυγε ἡ ἄρρωστή μου.
ΙΙΙ
Ὅταν τὰ πράγματα πῆγαν τόσο μακριά, ποὺ ἕνας ὄχι ἀγενὴς θάνατος
Σηκώνοντας τοὺς ὤμους του μου ΄δειξε τοὺς πέντε καταστραμμένους λοβοὺς τῶν πνευμόνων της
Ἀνίκανος νὰ τὴ φανταστῶ νὰ ἐπιβιώνει μόνο μὲ τὸν ἕκτο
Συγκέντρωσα γοργὰ ἀκόμα 500 καθήκοντα
Ἀντικείμενα γιὰ ἄμεση καὶ γιὰ αὐριανὴ φροντίδα, γιὰ τὴν ἑπόμενη χρονιὰ
Καὶ γιὰ ἑφτὰ χρόνια ἀπὸ τώρα
Τῆς ἔκανα ἐρωτήσεις ἀτέλειωτες, ἀποφασιστικές, ποὺ μόνο αὐτὴ μποροῦσε
Ν΄ἀπαντήση
Καὶ ἔτσι χρειαζούμενη
Πέθανε πιὸ ἔυκολα.
IV
Στὴν μνήμη τῆς μικρῆς δασκάλας μου
Τῶν ματιῶν της, τῆς γαλανῆς σπίθας τοῦ θυμοῦ της
Καὶ τοῦ φθαρμένου της παλτοῦ μὲ τὴ φαρδιὰ κουκούλα
Καὶ τὸν πλατὺ ποδόγυρο στὸ κάτω μέρος, βάφτισα
Τὸν Ὀρίωνα στὸν οὐρανὸ Ἀστερισμὸ τῆς Στέφιν.
Καθὼς κοιτάζω πάνω καὶ τὸν παρατηρῶ κουνώντας τὸ κεφάλι
Πότε-πότε ἀκούω τὸν ἀδύνατο βήχα της.
V
Τὰ ἐρείπια
Ὑπάρχει ἀκόμα τὸ ξύλινο κουτὶ γιὰ τὰ κομμάτια τὸ χαρτὶ
Στὴ διάρκεια τῆς δημιουργίας ἑνὸς θεατρικοῦ ἔργου
Ὑπάρχουν τὰ βαυαρικὰ μαχαίρια, ὑπάρχει ἀκόμα τὸ γραφιάκι
Ὑπάρχει ἀκόμα ὁ μαυροπίνακας, ὑπάρχουνε οἱ μάσκες
Ὑπάρχει τὸ μικρὸ ραδιόφωνο κι ἡ στρατιωτικὴ βαλίτσα
Ὑπάρχει ἡ ἀπάντηση, μὰ δὲν ὑπάρχει ἐρώτηση καμιὰ
Ψηλὰ πάνω ἀπ΄τὸν κῆπο
Στέκεται ὁ Ἀστερισμὸς τῆς Στέφιν.
VΙ
Μετὰ τὸν θάνατο τῆς συνεργάτριάς μου Μ.Σ.
Ἀπὸ τότε ποὺ πέθανες, μικρὴ δασκάλα
Τριγυρνάω χωρὶς νὰ βλέπω, ἀσταμάτητα
Σ΄ἕνα γκρίζο κόσμο, ἀποσβολωμένος
Σὰ νὰ ΄μαι ἕνας ἀπολυμένος ποὺ δὲν ἔχει τίποτα νὰ κάνει.
Ἀπαγορευμένη
Εἶναι καὶ γιὰ μένα ἡ εἴσοδος στὸ ἐργοστάσιο, ὅπως
Γιὰ ὅλους τους ξένους.
Τοὺς δρόμους καὶ τοὺς δημόσιους κήπους βλέπω
Τώρα πιὰ σ΄ὧρες τῆς μέρας ἀσυνήθιστες, κι ἔτσι
Σχεδὸν δὲν τοὺς ἀναγνωρίζω πάλι.
Σπίτι
Νὰ πάω δὲν μπορῶ: ντρέπομαι
Που εἶμαι ἀπολυμένος καὶ
Δυστυχισμένος.
μτφ Ναντια Βαλαβάνη
Μπέρτολτ Μπρεχτ Ποιήματα, Σύγχρονη Εποχή 1987 http://en.wikipedia.org/wiki/File:Orion_Belt.jpg http://nadiavalavani.blogspot.com/
/http://www.eikastikon.gr/xaraktiki/tassos.html
Απορίες ενός εργάτη που διαβάζει
Ποιός έχτισε τη Θήβα την επτάπυλη; Στα βιβλία δε βρίσκεις παρά μόνο βασιλιάδων ονόματα. Οι βασιλιάδες είχανε τις πέτρες κουβαλήσει; Και τη Βαβυλώνα που την κατέστρεψαν πολλές φορές, ποιός, τόσο πολλές φορές την έχτισε πάλι; Της χρυσόλαμπρης Λίμα οι οικοδόμοι, σε ποιά σπίτια κατοικούσαν; Σε ποιό μέρος γύρισαν το βράδυ, που το Σινικό τείχος έτοιμο ήταν, οι χτίστες; Η μεγάλη Ρώμη γεμάτη ήταν από αψίδες θριάμβων. Ποιοί τις είχανε υψώσει; Πάνω σε ποιούς θριάμβευσαν οι Καίσαρες; Το ξακουστό Βυζάντιο είχε για τους κατοίκους του παλάτια μόνο; Ακόμη και στη μυθική Ατλαντίδα, τη νυχτιά που καταποντιζόταν, τους σκλάβους τους φωνάζαν οι πνιγμένοι. Ο νεαρός Αλέξανδρος κατέκτησε τις Ινδίες. Μόνος αυτός; Ο Καίσαρ τους Γαλάτες κατενίκησε. Δεν είχε ουτ’ ένα μάγειρο μαζί του; Ο Φίλιππος της Ισπανίας έκλαψε, όταν ο στόλος του βυθίστηκε. Δεν έκλαψε άλλος κανείς; Ο Φρειδερίκος ο Β΄ νίκησε στον επταετή Πόλεμο. Και ποιός άλλος νίκησε, εκτός από αυτόν; Κάθε σελίδα και μιά νίκη. Ποιός ετοίμαζε τα επινίκεια φαγοπότια; Κάθε δέκα χρόνια κι ένας μεγάλος άντρας. Ποιός πλήρωνε τα έξοδά του; Πόσα πολλά ιστορήματα! Πόσα πολλά ερωτήματα |
1935, μετάφραση Μάριου Πλωρίτη