O θάνατος θα 'ρθει και θα 'χει τα μάτια σου
(Μτφ Σωτήρη Τριβιζά)
O θάνατος θα 'ρθει και θα 'χει τα μάτια σου
αυτός ο θάνατος που μας συντροφεύει
απ' το πρωί ως το βράδυ, άγρυπνος,
κρυφός, σαν μια παλιά τύψη
ή μια παράλογη συνήθεια. Τα μάτια σου
θα 'ναι μια άδεια λέξη.
Κραυγή που έσβησε, σιωπή.
Έτσι τα βλέπεις κάθε πρωινό
όταν μονάχη σκύβεις
στον καθρέφτη. Ω, αγαπημένη ελπίδα,
αυτή τη μέρα θα μάθουμε και εμείς
πως είσαι η ζωή κι είσαι το τίποτα.
Για όλους ο θάνατος έχει ένα βλέμμα
O θάνατος θα 'ρθει και θα 'χει τα μάτια σου
Θα' ναι σαν ν' αφήνεις μια συνήθεια,
σαν ν' αντικρίζεις μέσα στον καθρέφτη
να αναδύεται ένα πρόσωπο νεκρό,
σαν ν' ακούς ένα κλεισμένο στόμα.
Θα κατέβουμε στην άβυσσο βουβοί.
Από το βιβλίο: Τσέζαρε Παβέζε, O θάνατος θα 'ρθει και θα 'χει τα μάτια σου,
Σωτήρης Τριβιζάς (μετ), εκδ. Καστανιώτης, σ. 68, 1997
Θά 'ρθει ο θάνατος και θά 'χει τα δικά σου μάτια
(μτφ Γιώργος Κεντρωτής)
Θά 'ρθει ο θάνατος και θά 'χει τα δικά σου μάτια–
εκείνος πλάι εκεί ο συνοδίτης
ο από φυλακής πρωίας μέχρι νυκτός ακοίμητος
και απηνής και αδιάφορος, σαν γριά φαφούτα Ερινύα
ή σαν τ’ άραχνα κρίματα τα παράλογα. Τα μάτια σου
θα είναι μάταιο ρήμα,
κραυγή πνιγμένη θα είναι, θά 'ναι σιωπή.
Και έτσι δα, έτσι θαν τα βλέπεις κάθε που ξυπνάς το πρωί
και σκύβεις και κοιτιέσαι στον καθρέφτη
μονάχη. Ω γλυκιά ελπίδα,
την ημέρα εκείνη θα δούμε και θα μάθουμε όλοι
ότι του βίου είσαι το πλήρωμα και το κενό της αβύσσου.
Για όλους έχει ο θάνατος μια ματιά φυλαγμένη.
Θά 'ρθει ο θάνατος και θά 'χει τα δικά σου μάτια.
Θά 'ναι σαν να ξεπλένεις κρίμα παλιό,
σαν να κοιτάς μες στον καθρέφτη και να βλέπεις
όψη νεκρή που αναδύεται,
και σαν ν’ ακούς να σου μιλάνε χείλη σφαλιστά.
Άλαλοι θα καταδυθούμε στα τάρταρα.
Θα ’ρθει ο θάνατος και θα ’χει τα μάτια σου
(Μτφ Γιάννης Η. Παππάς, Printa 2004)
Θα ’ρθει ο θάνατος και θα ’χει τα μάτια σου–
αυτός ο θάνατος που μας συντροφεύει
από το πρωί ως το βράδυ, ακούραστος,
σιωπηλός, σαν μια παλιά τύψη
ή ένα παράλογο ελάττωμα. Τα μάτια σου
θα είναι μια κενή λέξη
μια σιωπηλή κραυγή, μια σιωπή.
Έτσι τα βλέπεις κάθε πρωί
όταν εσύ μόνη σκύβεις
στον καθρέφτη. Ω αγαπημένη ελπίδα,
εκείνη τη μέρα θα μάθουμε κι εμείς
πως είσαι η ζωή και είσαι το τίποτα.
Για όλους ο θάνατος έχει ένα βλέμμα.
Θα ’ρθει ο θάνατος και θα ’χει τα μάτια σου.
Θα είναι σαν να σταματάς μια κακή συνήθεια,
σαν να βλέπεις μέσα στον καθρέφτη
να αναδύεται εκ νέου ένα πρόσωπο νεκρό,
σαν ν’ ακούς ένα κλειστό χείλι.
Θα κατέβουμε στην άβυσσο σιωπηλοί
Ο θάνατος θά 'ρθει
Μτφ: Αλέξης Τραϊανός
Ο θάνατος θά ‘ρθει και θά ‘χει τα μάτια σου-
ο θάνατος που ‘ναι μαζί μας
απ’ το πρωί ως το βράδι, άγρυπνος,
άφωνος σαν παλιά τύψη
ή κάποιο ανόητο πάθος. Τα μάτια σου
θα ‘ναι μια μάταιη λέξη,
μια πνιγμένη κραυγή, μια σιωπή.
Σαν κι αυτή που κάθε πρωί
βλέπεις, όταν σκύβεις μόνη σου
πάνω απ’ τον καθρέφτη. Ω αγαπημένη ελπίδα,
εκείνη τη μέρα που κι οι δυο θα μάθουμε
πως είσαι ζωή και τίποτα.
Ο θάνατος έχει ένα βλέμμα για όλους.
Ο θάνατος θά ‘ρθεί, και θά ‘χει τα μάτια σου.
Θα ‘ναι σα να παρατάς ένα πάθος,
σα να βλέπεις ένα πεθαμένο πρόσωπο
ν’ αναδύεται απ’ τον καθρέφτη,
σα ν’ ακούς χείλια κλειστά να μιλούν.
Θα κατέβουμε στην άβυσσο βουβοί.
Cesare Pavese (μτφ. Αλεξ. Τραϊανός),”Ο θάνατος θά 'ρθει”, Το Δέντρο 26 (Μάρτιος 1985)
Ο θάνατος θαρθεί
Μτφ Τάκης Σινόπουλος
Ο θάνατος θαρθεί και θάχει τα μάτια σου-
αυτός ο θάνατος που ακοίμητος
απ’το πρωί ως το βράδυ μας ακολουθεί,
ανελέητος σαν παλιά τύψη,
σαν ένα ακατανόητο πάθος.
Τα μάτια σου θάναι ένας λόγος ανώφελος,
μια κραυγή που χάθηκε, μια σιωπή.
Έτσι, την ώρα που μονάχη σκύβεις
κάθε πρωί στον εαυτό σου
τα βλέπεις στον καθρέφτη. Και τη μέρα αυτή,
ω προσδοκία πολύτιμη, θα ξέρουμε κι εμείς
πως είσαι η ζωή, πως είσαι η άβυσσο.
Για τον καθένα ο θάνατος έχει ένα βλέμμα.
Ο θάνατος θαρθεί και θάχει τα μάτια σου.
Θάναι σα ν’απαρνιόμαστε ένα πάθος,
σα να κοιτάζουμε στο βάθος του καθρέφτη
το ανέβασμα καποιου προσώπου πεθαμένου,
ή σα ν’ακούμε ψιθυρους από χείλη κλειστά.
Σιωπηλοί, κατεβαίνουμε μέσα στην άβυσσο
Pavese, Cesare , 1908-50, Italian novelist, poet, and translator. A major literary figure in postwar Italy, Pavese brought American influence to Italian literature through his translations. He himself was strongly influenced by Melville. Pavese's flight from the Fascists and subsequent imprisonment were reflected in his writings, which dealt with social struggle and revealed his sympathy for the oppressed. His major works include Il Compagno [the comrade] (1948), Tra Donne Sole (1948; tr. Among Women Only, 1953), and La luna e i falò (1950; tr. The Moon and the Bonfire, 1952). Pavese's recurrent theme in these novels is the search of urban man, who is caught in continually changing situations, for permanence and stability. In 1950, unhappy with both his personal life and the political climate of postwar Italy, he committed suicide. His published diaries "Il mestiere di Vivere" (This business of living) are imbued with his profound sensitivity.
Links & Bibliography
Cesare Pavese Home Page
The Selected Works of Cesare Pavese (New York Review Books Classics) -- by Cesare Pavese, R. W. Flint (Translator); Paperback Amazon US | Amazon UK An Absurd Vice : A Biography of Cesare Pavese -- by Davide Lajola, et al Amazon US | Amazon UK Disaffections : Complete Poems 1930-1950 -- by Cesare Pavese, et al Amazon US | Amazon UK Cesare Pavese Bibliography from Amazon US | Amazon UK Greek Article in To Vima, Η παλιά Ιταλία του Τσέζαρε Παβέζε Greek Article in To Vima, Μια συλλογή από σπαραγμούς Greek Article in Ta Nea, Το Τελευταίο Μπλουζ
image : Daniele Sartori :Via Po enlighted by Luci d'Artista exhibition, Torino (Italy)