Τρίτη 30 Αυγούστου 2011

Odysseus Elytis









«I LIVED THE BELOVED NAME...»

I lived the beloved name
In the shade of the aged olive tree
In the roaring of the lifelong sea

Those who stoned me live no longer
With their stones I built a fountain
To its brink green girls come
Their lips descend from the dawn
Their hair unwinds far into the future

Swallows come, infants of the wind
They drink, they fly, so that life goes on
The threat of the dream becomes a dream
Pain rounds the good cape
No voice is lost in the breast of the sky

O deathless sea, tell what you are whispering
I reach your morning mouth early
On the peak where your love appears
I see the will of the night spilling stars
The will of the day nipping the earth’s shoots

I saw a thousand wild lilies on the meadows of life
A thousand children in the true wind
Beautiful strong children who breathe out kindness
And know how to gaze at the deep horizons
When music raises the islands

I carved the beloved name
In the shade of the aged olive tree

In the roaring of the lifelong sea. 

                                                  o.elytis














«ΕΖΗΣΑ  Τ’ ΟΝΟΜΑ  ΤΟ  ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ...»

    Έζησα τ’ όνομα το αγαπημένο
    Στον ίσκιο της γιαγιάς ελιάς
    Στον ρόχθο της ισόβιας θάλασσας.

    Εκείνοι που με λιθοβόλησαν δεν ζούνε πιά
    Με τις πέτρες τους έχτισα μια κρήνη
    Στο κατώφλι της έρχονται χλωρά κορίτσια
    Τα χείλια τους κατάγονται από την αυγή
    Τα μαλλιά τους ξετυλίγονται βαθιά στο μέλλον.

    Έρχονται χελιδόνια τα μωρά του ανέμου
    Πίνουν πετούν να πάει μπροστά η ζωή
    Το φόβητρο του ονείρου γίνεται όνειρο
    Η οδύνη στρίβει το καλό ακρωτήρι
    Καμιά φωνή δεν πάει χαμένη στους κόρφους τ’ ουρανού.

    Ώ αμάραντο πέλαγο τι ψιθυρίζεις πες μου
    Από νωρίς είμαι στο πρωινό σου στόμα
    Στην κορυφήν όπου προβάλλ’ η αγάπη σου
    Βλέπω τη θέληση της νύχτας να ξεχύνει τ’ άστρα
    Τη θέληση της μέρας να κορφολογάει τη γη.

    Σπέρνω στους κάμπους της ζωής χίλια μπλαβάκια
    Χίλια παιδιά μέσα στο τίμιο αγέρι
    Ωραία γερά παιδιά που αχνίζουν καλοσύνη
    Και ξέρουν ν’ ατενίζουν τους βαθιούς ορίζοντες
    Όταν η μουσική ανεβάζει τα νησιά.

    Χάραξα τ’ όνομα το αγαπημένο
    Στον ίσκιο της γιαγιάς ελιάς
    
    Στον ρόχθο της ισόβιας θάλασσας. 
                                          
                                                         o. ελύτης