Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011

e.e .cummings







[  μόνο  με  την  άνοιξη ]  μτφ ΒΑΣΙΛΗΣ  ΑΜΑΝΑΤΙΔΗΣ

αν υπάρχουν καθόλου παράδεισοι η μητέρα μου θα ( όλον δικό της ) έχει
έναν. Δεν θα είναι ένας παράδεισος πανσέδων ούτε
εύθραυστος παράδεισος των κρίνων-της-κοιλάδας μα
παράδεισος των μαυροκόκκινων τριαντάφυλλων θα είναι

ο πατέρας μου θα (βαθύς σαν τριαντάφυλλο
ψηλός σαν τριαντάφυλλο)

στέκει πλάι στην που είναι για μένα η

(λικνιζόμενος πάνω από εκείνη
σιωπηλός)
με μάτια που είναι στ’ αλήθεια πέταλα και θα βλέπει

τίποτα με πρόσωπο ποιητή μάλλον που
‘ναι λουλούδι και όχι πρόσωπο με
χέρια
που ψιθυρίζουν
Αυτή είναι η αγαπημένη μου, αυτή είναι η

                                                    (αίφνης στο φώς του ήλιου
θα υποκλιθεί,

& όλος ο κήπος θα υποκλιθεί)


If there are any heavens my mother will (all by herself) have
one.  It will not be a pansy heaven nor
 a  fragile heaven of lilies-of-the-valley but
 it  will be a heaven of blackred roses

my father will be ( deep like a rose
tall like a rose)

standing near my

(swaying over her
silent)
with eyes which are really petals and see

nothing with the face of poet really which
is a flower and not a face with
hands
which whisper
This is my beloved my
  
                                          (suddenly in sunlight
he will bow,

& the whole garden will bow)


================

είθε παντοτινά ανοιχτή να είναι η καρδιά μου στα μικρά

πουλιά: αυτά είναι της ζωής τα μυστικά

ο, τι κι αν τραγουδούν είναι καλύτερο από το να ξέρεις

και αν οι άνθρωποι δεν τα ακούν οι άνθρωποι είναι γέροι


είθε να τριγυρνάει το μυαλό μου πεινασμένο

και άφοβο κι ευέλικτο και διψασμένο

και ακόμη και κυριακή να είναι είθε να σφάλλω

γιατί όποτ’ έχουν δίκιο οι άνθρωποι δεν είναι νέοι


και είθε τίποτα χρήσιμα να μην κάνω

και τόσο πιο αληθινά να σε αγαπώ

δεν υπήρξε ποτέ κανείς τόσο κουτός που ν’ αποτύχει

να σύρει πάνω του ολάκερο ουρανό μ’ ένα χαμόγελο

  

may my heart always be open to little

birds who are the secrets of living

whatever they sing is better than to know

and if men should not hear them men are old


may my mind stroll about hungry

and fearless and thirsty and supple

and even if it’s sunday may I be wrong

for whenever men are right they are not young


and may myself do nothing usefully

and love yourself so more than truly

there’s never been quite such a fool who could fail

pulling all the sky over him with one smile

        ===================

η μάγγυ κι η μίλλυ κι η μόλλυ κι η μέρα
στην ακρογιαλιά κατεβήκαν(να παίξουν κει πέρα)

κι η μάγγυ τι βρήκε; κοχύλι που άδει
τόσο γλυκά που τα βάσανα της ξεχνά, σκορπίσαν στο σκοτάδι, και

η μίλλυ πήγε κι έκανε σε ξεβρασμένο αστερία παρέα
οι ακτίνες του: πέντε δάχτυλα νωθρά, καθόλου ωραία·

και τη μόλλυ την κυνήγησε ένα πράγμα τρομερό
που όλο πλαγίως έτρεχε βγάζοντας φούσκες: ενώ

η μέρα γυρνάει σπίτι και φέρνει μια στρόγγυλη πέτρα απαλή
σαν σύμπαν ελάχιστη, τεράστια σαν μόνος πολύ.

Γιατί ό, τι κι αν χάνουμε( το εσύ ή το εγώ)
τον εαυτό μας πάντοτε βρίσκουμε μες στο νερό


maggie and milly and molly and may
went down to the beach(to play one day)

and maggie discovered a shell that sang
so sweetly she couldn’ t remember her troubles, and

milly befriended a stranded star
whose rays five languid fingers were;

and molly was chased by a horrible thing
which raced sideways while blowing bubbles: and

may came home with a smooth round stone
as small as a world and as large as alone.

For whatever we lose (like a you or a me)
It’ s always ourselves we find in the sea

===============

τον καιρό του ασφόδελου (που γνωρίζει

ότι στόχος του ζην είναι ν’ ανθίζεις)

το γιατί ξεχνώντας, θυμήσου το πώς


τον καιρό της πασχαλιάς που διακηρύσσει πως

τ’ όνειρο είναι του ξυπνήματος μόνος σκοπός,

θυμήσου το ώστε( ξεχνώντας το πώς)


τον καιρό των ρόδων( που εκπλήσσουν σαν άβυσσος

το εδώ και το τώρα μας με παράδεισο)

ξεχνώντας το αν, θυμήσου το ναι


τον καιρό των γλυκών παραπέρα πραγμάτων

ό, τι και αν κατανοεί ο νους εκ των θαυμάτων

θυμήσου το ψάχνω( ξεχνώντας το βρίσκω)


και σε ένα μυστήριο που θα έλθει να σώσει

(όταν απ’ τον χρόνο ο χρόνος μάς ελευθερώσει)

ξεχνώντας μεθυμήσου με    


in time of daffodils(who know
the goal of living is to grow)                      
forgetting why, remember how

in time of lilacs who proclaim
the aim of waking is to dream,
remember so (forgetting seem)

in time of roses(who amaze
our now and here with paradise)
forgetting if, remember yes

in time of all sweet things beyond
whatever mind may comprehend,
remember seek(forgetting find)

and in a mystery to be
(when time from time shall set us free)
forgetting me, remember me


.===============

από το ψέμα του όχι
μια αλήθεια εγείρεται του ναι
(ο εαυτός της μόνο κι ό, τι
ατελεύτητα είναι)

που τους ανόητους κάνει να εννοήσουν
(τον παγερό εμένα δηλαδή) πως κι όλα τα
ζητήματα του νου μαζί
ωχριούν μπροστά σε μια βιολέτα


out of the lie of no
rises a truth of yes
(only herself and who
illimitably is)

making fools understand
(like wintry me) that not
all matterings of mind
equal one violet


=====================


Κουβαλώ μαζί μου την καρδιά σου (την κουβαλώ μες στη
δική μου καρδιά) ποτέ δίχως αυτήν δεν είμαι (κι όπου κι αν
πάω πας, καλή μου· και ό, τι από μένα μόνο
γίνεται δική σου πράξη είναι, αγάπη μου)
                                   
                                                               μοίρα
καμμία δεν φοβάμαι(δική μου μοίρα εσύ, γλυκιά μου) κόσμο δεν
θέλω εγώ κανέναν(ομορφιά μου, εσύ’ σαι ο κόσμος μου ,αληθινή μου)
 και  το εσύ-είσαι είναι όλα όσα σήμαινε ποτέ η σελήνη
κι όλα όσα ένας ήλιος θα τραγουδήσει ποτέ είσαι εσύ

εδώ είναι το πιο βαθύ μυστικό που κάνεις δεν γνωρίζει
 (εδώ η ρίζα της ρίζας και ο ανθός του ανθού
κι ο ουρανός τ’ ουρανού του δέντρου που λένε ζωή· που ανθίζει
ψηλότερα από όσο κρύβει ο νους ή μπορεί να ελπίζει η ψυχή)
και τούτο είναι το θαύμα που τ’ άστρα χωρισμένα κρατά

κουβαλώ την καρδιά σου(την κουβαλώ μες στη δική μου καρδιά)


I carry your heart with me (i carry it in
my heart) I am never without it (any where
I go you go, my dear; and whatever is done
by only me is your doing, my darling
                                                          I fear
no fate( for you are my fate, my sweet) I want
no world( for beautiful you are my world, my true)
and it’s you are whatever a moon has always meant
and whatever a sun will always sing is you

here is the deepest secret nobody knows
(here is the root of the root and bud of the bud
and the sky of the sky of a tree called life; which grows
higher than soul can hope or mind can hide )
and this is the wonder that’s keeping the stars apart

i carry your heart (I carry it in my heart)